Η Κοίμηση της Θεοτόκου

Η Παναγία μας μετά την Ανάσταση και την Ανάληψη του Χριστού έμεινε με όλους τους μαθητές προσηλωμένη στην προσευχή και τη δέηση.  Εκεί ζούσε με τη γλυκεία προσμονή να συναντήσει τον Κύριο και Υιό της. Η παράδοση λέει πως η Παναγία έζησε περίπου πενήντα χρόνια. Την ένδοξη Κοίμηση της (έτσι η Εκκλησία μας ονομάζει το Θάνατο), την πληροφορήθηκε από Άγγελο Κυρίου, το Αρχάγ-γελο Γαβριήλ, που της μετέφερε τα λόγια του Υιού της: «Είναι καιρός, Μητέρα μου, να σε πάρω κοντά μου. Μην αισθανθείς ταραχή γι΄ αυτό, αλλά να δεχθείς ευχάριστα αυτή την απόφαση, γιατί έρχεσαι στην αθάνατη και αιώνια ζωή»
Η Παναγία χωρίς να ταραχθεί ετοίμασε τα της ταφής. Στην αρχή πήγε στο όρος των Ελαιών, όπου προσευχήθηκε θερμά. Ύστερα γύρισε στο σπίτι κα ξεκίνησε τις ετοιμασίες.  Φώναξε τους συγγενείς και του γείτονες και τους είπε το λόγο του Αγγέλου.  Κι΄ εκείνοι, που δεν είχαν την πίστη τη δική της, άρχισαν να κλαίνε και να θρηνούν. Όμως η Παναγία τους παρηγορούσε και τους θύμιζε πως θα ζητεί από τον Κύριο να τους σκέπει πάντοτε στο δύσκολο αγώνα της ζωής τους. Τότε ένας ήχος βροντής συγκλόνισε το σπίτι της Παναγίας. Οι Απόστολοι που δίδασκαν στα πέρατα του κόσμου το μήνυμα του Ευαγγελίου, έφθασαν κοντά Tης μέσα σε φωτεινά σύννεφα.  Πού ήταν όμως κατά την κοίμησή της οι απόστολοι; Έλειπαν μακριά. O Πέτρος στη Pώμη, ο Παύλος προς τη Mακεδονία, ο Ανδρέας στην Πάτρα, ο Θωμάς στις Iνδίες, ο Iωάννης στήν Έφεσο… Έλειπαν όλοι μακρυά. Πως να τους ειδοποιήσουν; Αυτό απορείτε; Φτερωτοί άγγελοι πέταξαν σ όλα τα σημεία του κόσμου και έσπευσαν να ειδοποιήσουν τους Αποστόλους.
Τότε η Παναγία, υψώνοντας τα δύο της χέρια προσευχήθηκε στο Θεό για όλο τον κόσμο και ευλόγησε τους Αποστόλους. Έπειτα ξάπλωσε στα ταπεινό της κρεβάτι, δίπλα της στάθηκε ο Πέτρος, παρά τους πόδας ο Ιωάννης, γύρω-γύρω οι λοιποί απόστολοι και τότε η Παναγία σταύρωσε τα χέρια και παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Υιού και Θεού της.
Οι  Απόστολοι με σεβασμό και αγάπη κήδευσαν το πανάχραντο σώμα της στην Γεσθημανή.  Όμως δεν παρέμεινε στον τάφο. "Μετέστη" στον ουρανό όπου η Παναγία, η οποία συμμετέχει στην δόξα του Υιού και Θεού της, είναι η Σκέπη των πιστών.
Η Εκκλησία ψάλλει χαρμόσυνα την ημέρα που εορτάζει την κοίμηση της: «ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε», δηλαδή ενώ κοιμήθηκες, Θεοτόκε, δεν μας εγκατέλειψες, δεν ξέχασες τον κόσμο. Και πράγματι η Παναγία ΠΑΝΤΑ στέκει κοντά μας, μας φροντίζει και μας βοηθάει στις ανάγκες και τις αγωνίες μας. 


Γιατί η Κοίμηση της Θεοτόκου είναι ευχάριστο γεγονός για τον χριστιανό;
Είναι μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της Ορθοδοξίας και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου, όπου η εκκλησία μας προς τιμή της Παναγίας τηρεί δεκαπενθήμερη νηστεία και ψάλλει κάθε μέρα Παρακλήσεις προς το πρόσωπο της Παναγίας.
Η Παναγία πέθανε όπως όλοι μας, όπως και ο Υιός της. Όμως στη συνέχεια «μετέστη»,  δηλ. ανέβηκε με την ψυχή και το σώμα στους Ουρανούς και βρίσκεται εκεί κοντά στον Χριστό, να πρεσβεύει και παρακαλεί για μας. Ο τάφος της, στη Γεθσημανή, βρέθηκε κενός τρεις μέρες μετά την Κοίμησή της, όταν ανοίχτηκε για να προσκυνήσει το Πανάγιο Σώμα της ο Απόστολος Θωμάς, που έφτασε καθυστερημένος. Έτσι όλοι κατάλαβαν ότι το άγιο Σώμα της Παναγίας δεν βρισκόταν πλέον στη γη, αλλά με θαυμαστό τρόπο μετέστη=μεταφέρθηκε στους Ουρανούς, κοντά στον Υιό της, τον Χριστό.

Ακοίμητη Πρεσβεία…Η Παναγία!
Η Παναγία είναι στον ουρανό αλλά δεν έφυγε ποτέ από κοντά μας.  Μας βλέπει, μας ακούει, μας φροντίζει, μας ανακουφίζει από κάθε πόνο, αγωνία, είναι σύμμαχος μας.  Η πρεσβεία της για όλο το ανθρώπινο γένος, και προσωπικά για τον καθένα μας, είναι ακοίμητη. Γι' αυτό ψάλλουμε στο Κοντάκιο της εορτής: "Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπί-δα".
Προ πάντων δεν κουράζεται ποτέ να μεσιτεύει στον Υιό της για όλα τα παιδιά της γι΄ αυτό και ονομάζεται ΑΚΟΙΜΗΤΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ δεν σταματάει ποτέ, δεν κουρά-ζεται αλλά πάντα είναι εκεί στο κάθε μας δάκρυ, σε κάθε αναστεναγμό αγωνίας, φόβου, σε κάθε πρόβλημα αλλά και σε κάθε χαρά. Η Παναγία μας χαίρεται όταν κάνουμε αυτά που δίδαξε ο Υιός της .
Ως Μητέρα του Χριστού και μητέρα δική μας επιτελεί η Παναγία διπλό έργο. Αφ' ενός μεν παρακαλεί τον Υιό της για μάς, αφ' ετέρου δε προτρέπει εμάς να υπακούουμε στις εντολές του Υιού της, ώστε οι ικεσίες της να έχουν αποτέλεσμα.
Ο άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός εκτιμά ότι ο ανθρώπινος βίος θα ήταν αβίωτος, εάν οι πιστοί δεν είχαν την Παναγία «συνόμιλόν τους καί μόνην ἐπί γῆς καταλελειμμένην παρηγορίαν»
Είναι τόσο πολλές οι θλίψεις, οι συμφορές του βίου και οι πειρασμοί που κυκλώνουν από παντού τον πιστό, ώστε αναζητά την «κραταιά σκέπη» της Παναγίας και ζητά προστασία, κάνοντας έκκληση προς αυτήν: «Διά σπλάχνα ἐλέους σου, Παρθένε, μή παρίδης σεμνή ποντούμενόν με σάλῳ βιοτικῶν κυμάτων, ἀλλά δίδου μοι χείρα βοηθείας καταπονουμένῳ κακώσεσι τοῦ βίου».
Να αισθανόμαστε την Παναγία ως μητέρα μας. Αυτό σημαίνει ότι δεχόμαστε και την μητρική της στοργή που εκφράζεται με τις προσευχές της, αλλά ακούμε και τις συμβουλές της να πορευόμαστε προς τον Χριστό, να τιμούμε τον Υιό της και Θεό της και να ζούμε σύμφωνα με τις εντολές Του.

Κατηχητικές Συνάξεις Εκκλησίας Αγίου Μηνά Γερίου 2015-2016