Ἀνεκλάλητη χαρά καί πνευματική εὐωχία βιώνουμε τίς μέρες τοῦτες οἱ εὐσεβείς πιστοί τῆς μικρῆς ἀκριτικῆς ἐνορία μας. Ἔχουμε τήν μεγάλη εὐλογία νά φιλοξενοῦμε τά χαριτόβρυτα ἱερά Λείψανα τοῦ ἁγίου μας. Τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος καί θαυματουργοῦ Μηνᾶ τοῦ Αἰγυπτίου. Ἡ ἔλευση καί ἡ παρουσία τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου μας δέν εἶναι γιά μᾶς φιλοξενία ἑνός ξένου στό σπίτι μας ἀλλά ἡ ἐπιστροφή ἑνός προσφιλοῦ μας ξενιτεμένου στό σπίτι του. Δέν εἶναι ξένος ὁ μεγαλομάρτυρας τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ὁ «φύλαξ καί θερμότατος ἀρωγός» πάντων τῶν εὐσεβῶν πού μέ πίστη καί πόθο προσφεύγουν στήν βοήθεια καί τήν παρηγοριά του. Καί ὁ ἅγιος μεγαλομάρτυρας Μηνᾶς καί ἡ Παναγία μας ἡ Χρυσογεριώτισσα, καί ὅλοι οἱ ἅγιοι «οἱ φίλοι τοῦ Χριστοῦ» εἶναι γιά τούς πιστούς οἱ ἀκαταμάχητοι βοηθοί καί τά ἀκλόνητα στηρίγματα στόν πολυκύμαντο καί πολυμέριμνο ταραχώδη βίο στόν κόσμο τοῦτο. Αὐτό παραλάβαμε ἀπό τούς πατέρες μας, αὐτό μᾶς διδάσκει ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας, αὐτό ζοῦμε στήν καθ’ ἡμέρα ζωή μας. Καί τοῦτο ἐπειδή οἱ ἅγιοι, εἴτε μέ τόν μαρτυρικό θάνατό τους, εἴτε μέ τήν ὁσία ἐνάρετη ζωή τους ἐξαγιάζονται ἀπό τήν Θεία Χάρη καί γίνονται κατοικητήρια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μάλιστα δέ οἱ πατέρες διδάσκουν ὅτι ὄχι μόνον ἡ ψυχή ἀλλά καί τό σῶμα μετέλαβε τῆς «ζωαρχικῆς θείας χάριτος». Γι’αὐτό καί τά ἱερά Λείψανα τῶν ἁγίων, πού χαρακτηρίζονται ὡς «μέγιστα τοῦ Θεοῦ δῶρα καί ἀγαθῶν θησαυροί», «πηγές ναμάτων πνευματικές καί θησαυροί περιουσίας ἀνάλωτοι», τιμώνται ἰδιαίτερα ἀπό τήν Ἐκκλησία μας καί οἱ πιστοί τά εὐλαβούνται καί ἐπηζητοῦν νά τά προσκυνοῦν.
ΤΟ ΧΑΡΙΤΟΒΡΥΤΟ ΙΕΡΟ ΛΕΙΨΑΝΟ
Γίνεται λοιπόν, κατανοητό γιατί ἡ ἔλευση καί ἡ παρουσία τῶν ἱερῶν Λειψάνων τοῦ ἁγίου Μηνᾶ στήν ἐνορία μας εἶναι τόσο σημαντικό καί χαρμόσυνο γεγονός γιά μᾶς. Ἔχουμε τήν μοναδική εὐκαιρία νά ἀποδόσουμε τήν ὀφειλωμένη τιμή στόν ἅγιο, πολιοῦχο καί προστάτη μας καί εὐλογηθοῦμε ἀπ’αὐτά. Νά εὐλογηθοῦμε καί νά ἀντλήσουμε δύναμη πού τόσο ἔχουμε ἀνάγκη καί ὠς πρόσωπα καί ὡς κοινωνία σ’αὐτή τήν δύσκολη γιά τήν πατρίδα μας συγκηρία. Τόσο ἡ κοινωνικό οἰκονομική κατάσταση ὅσο καί οἱ ἀναμενόμενες πολιτικές ἐξελίξεις ἐπιτάσσουν νά ἔχουμε ἀδιάλλειπτα στραμμένη τήν προσοχή καί τήν προσευχή μας πρός τόν Πανοικτίρμονα Θεό καί τούς ἁγίους του, τήν μόνη σίγουρη καί σταθερή ἀξία τῆς ζωῆς μας.
Εἶναι ἀκόμα σημαντικό καί χαρμόσυνο γεγονός ἡ ἔλευση τῶν ἱερῶν Λειψάνων διότι ἐντάσσεται στά πλαίσια τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν 100 χρόνων τοῦ Ναοῦ μας, τοῦ κέντρου τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς. Ὁ μικρός μεν, ἀλλά περικαλλής Ναός μας θεμελειώθηκε τό 1916 καί ἐγκαινιάσθηκε ἀπό τόν ἀοίδιμο Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου καί Ἐθνάρχη Μακάριο Γ΄ τό 1953. Γιά τήν ἀπεράτωση εἰσέφεραν διάφοροι·μερικοί ἀπό τό περίσσευμα τους, οἱ πλείστοι ἀπό τό ὑστέρημα τους. Ὅμως ἀκόμα περισσότεροι ἐργάστηκαν μέ ζῆλο καί αὐταπάρνηση καταβάλοντας ἴδιο κόπο ἀκόμα καί στά οἰκοδομικά ἔργα. Ὅλους αὐτούς τούς μνημονεύσαμε στό Κτητορικό Μνημόσυνο πού τελέσαμε στό τέλος τοῦ Ἑσπερινοῦ τοῦ Σαββάτου καί τῆς Θείας Λειτουργίας τῆς Κυριακῆς.
Γιά αὐτούς τούς λόγους, ἐμεῖς, ὁ κλῆρος, οἱ ἀρχές, οἱ εὐσεβείς κάτοικοι καί οἱ εύλαβείς προσκυνητές τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ Γερίου, αἰσθανόμαστε εὐγνωμοσύνη πρός τόν σεπτό προθιεράρχη τῆς ἐν Κρήτῃ Ἐκκλησίας, Σεβασμιώτατο Ἀρχιεπίσκοπο κ.Εἰρηναῖο, ὁ ὁποῖος ἄμεσα ἀνταποκρίθηκε στό αἴτημα μας γιά τήν μεταφορᾶ τῶν ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου μας ἀπό τόν Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἡρακλείου ὅπου φυλάσσονται.
Ευχαριστοῦμε θερμᾶ τόν Σεβασμιώτατο καί τήν τίμια Συνοδεία του γιά τήν μεγάλη χαρᾶ καί εὐλογία πού μᾶς δίνουν. Μᾶς συγκινεῖ ἀκόμα περισσότερο τό γεγονός ὅτι ἡ Σεβασμιότητά του ὑποβλήθηκε στόν κόπο νά μεταφέρει προσωπικά τά ἱερά Λείψανα στήν πατρίδα μας, και ἀκομα περισσότερο ἐπειδή εἶναι ἡ πρώτη φορά ἀπό τό 1733 πού ἐξέρχονται ἀπό τόν Ἡράκλειο. Προσευχόμαστε ὁ Πανάγαθος Θεός νά Τοῦ δίνει ἔτη πολλά νά συνεχίσει τό καρποφόρο πολυσήμαντο ἔργο του στούς Κρῆτες ἀδελφούς μας.
Ὠσαύτως θερμᾶ εὐχαριστοῦμε καί τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο μας κ.κ.Χρυσόστομο ὁ ὁποῖος ἐξαρχῆς συμμερίστηκε τήν ἐπιθυμία μας καί διευθέτησε μέ τόν Σεβασμιώτατο ἅγιο Κρήτης τήν ἔλευση τῶν ἱερῶν Λειψάνων.
Εὐχαριστοῦμε ἐπίσης καί τόν Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Καρπασίας ὁ ὁποῖος σ’ὅλη αὐτή τήν διαδικασία καί προετοιμασία ἦταν ἡ φωνή μας καί ὁ καθοδηγητής μας.